اسلام تسکت

جدا از بحث سند و تحلیل آن، روایاتی در منابع شیعه و اهل‌سنت وجود دارد که در آنها سخن از منطقه‌ای به نام  «آبادان» به میان آمده است:1. پیامبر اسلام(ص) در پاسخ به پرسش عبدالله بن سلام که پرسید: چهار منبر از منابر بهشت در دنیا، در کجا قرار دارند؟ فرمودند: «اولین منبر، قیروان[1] است در آفریقا، دومین منبر، باب ابواب[2] است در ارمنستان و سومین منبر، عبادان در سرزمین عراق است و چهارمین منبر در خراسان است و آن در پس نهری به نام جیحون[3] قرار دارد».[4]2. امام علی(ع) در پاسخ به صعصعة بن صوحان، در مورد روزهای دشوار آخرالزمان و پس از توضیحی در مورد زندگی و بدعت‌های مردم آن دوره، افزودند: «... [آن روز] بهترین مکان برای زندگانی، "عبادان" است. حتی خواب انسان در آن مانند جهاد در راه خدا است. هر کس در عبادان چهل شبانه‌روز ایستادگی نماید، به تکلیف خود عمل کرده است».[5]3. انس بن مالک از پیامبر(ص) چنین نقل کرده است: «دو در بهشت برای مردم دنیا گشوده شده است؛ یکی از عَبّادان و دیگری از قزوین».[6]در روایت دیگری در ادامه چنین نقل شده است که اصحاب گفتند: آیا عَبّادان شهری نوساز است؟ پیامبر فرمود: «اولین بقعه‌ای اسلام تسکت...

اگر ورود شاخه‌ها به منزل، موجب مزاحمت و سلب آسایش شده و فرد راضی به آن نیست، چنانچه برگرداندن شاخه‌ها به منزل همسایه ممکن است، تنها مى‌تواند شاخه‌ها را به طرف ملک او برگرداند، در غیر این صورت، به صاحب درخت اعلام کند، اگر اقدامی نکرد، با اجازه حاکم شرع (دادگاه)[1]می‌تواند قسمت‌هایی که وارد خانه شده را قطع کند.[2]در هر حال نمی‌توان بدون اجازه یا اطمینان به رضایت صاحب درخت، از میوه‌ها استفاده کرد.[3] همچنین صاحب درخت نیز اجازه ندارد وارد حریم خانه همسایه‌اش شده و میوه‌ها را بچیند.البته در این‌گونه موارد بهترین کار، مصالحه بین دو طرف بوده و سزاوار است همسایگان در رعایت حقوق یکدیگر کوشا باشند. [1]. البته، بر اساس ماده 131 قانون مدنی، حاکم شرع در چنین موردی که صاحب درخت اقدامی برای رفع مزاحمت نمی‌کند اجازه قطع درخت را داده است؛ لذا در این خصوص نیاز به شکایت و مراجعه به دادگاه نخواهد بود. [2]. ر.ک: امام خمینى، سید روح اللّٰه، استفتائات، ج‌3، ص 601، س 98، دفتر انتشارات اسلامى، قم، پنجم، 1422 ه‍ ق؛ فاضل لنکرانى، محمد، جامع المسائل، ج‌1، ص 596، س 2235 ، انتشارات امیر قلم، قم، یازدهم، ه‍ ق؛ بهج اسلام تسکت...

مقصود مرحوم مظفر، این است که اگر کسی به جای قضیه «بعض الحیوان إنسان»؛ بگوید: «الإنسان بعض الحیوان»، او به جای این‌که سور قضیه را بر سر موضوع(الحیوان) در آورد، بر محمول(انسان) وارد کرده است؛ این یک نوع انحراف در قضیه است. اما قضیه «بعض الانسان حیوان»، نه مقصود است و نه صحیح؛ زیرا از نظر منطقیین تمام انسان‌ها حیوان هستند، نه بعضی از انسان‌ها.
 

اسلام تسکت...

واژه «مجتبی»، برگرفته از ریشه «جبی» است. معنای اصلی «جبی» جمع کردن و جمع شدن است؛ مانند جمع شدن آب در حوض.[1] وقتی این کلمه به باب افتعال برده شود، مصدر آن «اجتباء» می‌شود، و به ‌معنای جمع کردن با انتخاب و برگزیدن است.[2] برخی نیز گفته‌اند وقتی «جبی» به باب افتعال برده می‌شود دلالت بر دقت و امتیاز خاص می‌کند.[3] «مجتبی» نیز اسم مفعول از باب افتعال و به معنای «برگزیده شده» است.به عبارت بهتر؛ واژگان «اجتباء» و «مجتبی» در متون اسلامی؛ برگزیده شدن بنده‌ای از ناحیه خداوند بوده و به‌معنای اختصاص دادن او به فیض‌های خاص الهی است که نتیجه آن حاصل شدن انواع نع اسلام تسکت...

در نقل‌های فراوانی آمده است که پیامبر اسلام(ص) سلاح‌ها، حیوانات، اثاث‌ها و دیگر وسائل شخصی خود را نام‌گذاری می‌کرد؛ البته این نام‌گذاری‌ها ویژه پیامبر خدا(ص) نبود، بلکه عرفی مرسوم در آن زمان بوده و بیشتر افراد جامعه چنین کاری را انجام می‌دادند، و شاید بتوان گفت که این نام‌گذاری به نوعی مشابه پلاک و یا بارکد در عصر حاضر بود.در همین راستا به نام برخی از وسایل مرتبط با پیامبر(ص) اشاره می‌شود:1. نام پرچم: «عقاب»،[i]2. نام شمشیرها: «ذو الفقار»،[ii] «مخذم»، «رسوب» و «قضیب».[iii]3. برخی از نام‌های شترها: «ثعلب»،[iv] «جدعاء»،[v] و «الحفده».[vi]4. برخی از نام‌های کم اسلام تسکت...

1. در جامعه‌ای که رسول خدا(ص) مردم را به اسلام دعوت می‌کرد، گروه‌‏هاى مختلفى وجود داشتند؛ لذا پیامبر(ص) با هر یک از آنها بر اساس مواضع و عمل‌کردشان رفتار می‌کرد. گروهى با پیامبر(ص) هیچ‌گونه پیمانى نداشتند، و آن‌حضرت در مقابل آنها نیز هیچ‌گونه تعهدى نداشت. گروه‌‏هاى دیگرى در «حدیبیه» و مانند آن، پیمان ترک مخاصمه با رسول خدا امضا کرده بودند، بعضی از این پیمان‌ها داراى مدتی معین، و بعضى نیز بدون مدت بود.در این میان، برخی از قبایلی که پیمان بسته بودند، یک‌جانبه و بدون هیچ مجوزى پیمانشان را - به دلیل همکارى آشکار با دشمنان اسلام - شکستند، و یا در صدد اسلام تسکت...

در ارتباط با نوع برخورد انسانها با بدی‌ها و ظلم‌های یکدیگر، پروردگار به برخوردی همسان و یا گذشت توصیه می‌کند: «وَ جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها» و کیفر هر بدرفتاری، به همان اندازه بدرفتاری متقابل است،[1] یعنی مؤمنان مجاز نیستند در برابر بدی و ظلمی که به آنها شده بیش از اندازه آن بدی، پاسخ گویند. مثلاً هر گاه کسى به انسان گفت: خداوند ذلیلت کند، باید در پاسخ او بگوید: خداوند ترا ذلیل کند، بی‌آنکه زیاده روى کرده باشد.[2] یا این‌که اگر کسى به فرد دیگری بدى و ظلمى نمود، مثل همان ستمى که به او وارد شده باید انتقام گیرد نه زیادتر، اما با این وجود اگر ا اسلام تسکت...

در برخی نقل‌ها آمده که امام علی(ع) در نبرد صفین، سپاهیان فراری دشمن را تعقیب کرده و زخمی‌های آنان را می‌کشت، اما در جنگ جمل فراری‌ها را تعقیب نکرده، به مجروحان کاری نداشت، و هر فردی که سلاحش را بر زمین می‌گذاشت، در امان بود.دلیل این رویکرد به ظاهر دوگانه آن بود که در جنگ جمل، بعد از آن‌که فرماندهان اصلی دشمن مانند طلحه، زبیر، فرزندش عبدالله و نیز ام المؤمنین عایشه کشته و یا اسیر شده بودند، کسی نبود تا باقی مانده لشکر را بازسازی کند و به همین دلیل، افراد باقی مانده – بدون آنکه تصمیم به نبرد مجدد و یا جاسوسی داشته باشند – در حال بازگشت به منازل خود ب اسلام تسکت...

1. می‌توان پاسخ‌هایی نقضی به این پرسش داد:الف. با توجه به استدلالی که در پرسش آمده؛ لازم می‌آید که نظر قائلان به جسم بودن خدا (فرقه مجسمه و مشبّهه که یکی از فرقه‌های اهل‌سنت است) بر نظر غالب و پذیرفته شده توسط عموم اهل‌سنت برتری داشته باشد؛ زیرا ظاهر بسیاری از آیات، جسم‌دار بودن خدا است. در حالی‌که دلایلی عقلی و نقلی از سوی شیعیان و غالب اهل‌سنت در نفی جسمانیت خداوند بیان شده است.[1]ب. برخی اعتقادات شیعه نیز با ظاهر قرآن سازگارتر است؛ مانند ساختن بنا، بر قبور با توجه به این آیه شریفه: «و این‌چنین مردم را متوجّه حال آنها کردیم، تا بدانند که وعده خداو اسلام تسکت...

خداوند در این آیه شریفه به دو چیز؛ یعنی فعل خود و ذات خود سوگند یاد فرموده است:[1] ‏«وَ السَّماءِ وَ ما بَناها»؛[2]‏ «و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده است». چنین سوگندی اشتباه نیست؛ زیرا متکلم در مقام خطاب، می‌تواند در مورد خودش نیز از لفظ غائب استفاده کند و این یکی از ویژگی‌های بلاغی بوده و نیز بیانگر مطالبی؛ مانند توحید افعالی است؛ یعنی اصل خلقت آسمان با آن عظمت خیره کننده از شگفتی‌هاى بزرگ خلقت است، و بناء و پیدایش این همه کواکب و اجرام آسمانى و نظامات حاکم بر آنها شگفتى دیگر، و از آن مهم‌تر خالق این آسمان است.ناگفته نماند که؛ هر چند «ما» د اسلام تسکت...